Pizza ma swoje święto
9 lutego na całym świecie obchodzony jest Dzień Pizzy. To jedna z najbardziej rozpoznawanych potraw na świecie.
W Poznaniu znajduje się ponad 100 pizzerii. Każdego dnia mieszkańcy naszego miasta zjadają w sumie około 5 tysięcy pizz. Najczęściej wybieramy tradycyjne dodatki - szynkę, pieczarki, pomidory i ser. Dla pizzerii nie ma jednak żadnych ograniczeń - na cieście mogą się znaleźć owoce morza, oscypek, ruccolla, brokuły, gorgonzola, ostra papryka, szynka parmeńska, ser feta, kabanosy, ananasy i brzoskwinie, a nawet morele i rodzynki.
Inwencja kucharzy nie zna granic, podobnie jak osób odpowiedzialnych za nazywanie odpowiednich typów pizz. O ile Capriciosa, Margherita, Hawajska i Funghi pojawiają się w menu większości polskich pizzerii i, co najważniejsze, mają takie same składniki, z innymi nazwami jest różnie. Kogut - dla amatorów kurczaka, Gargamel - ze Smurfami nie ma nic wspólnego, w Muchomorku grzybów nie znajdziesz, a w Szakalu próżno szukać... drapieżników. Jeśli lubisz szpinak zadowoli cię Papaj, a dla smakoszy boczku przygotowano pizzę o nazwie Mr. Boczek. Siara i Pozdro to też nazwy pizzy. Podobnie jak New York, Kreta, Palermo, Verona i Toscana.
To jednak nie składniki tworzą pizzę. Najważniejsze jest bowiem ciasto. I to od niego zależy, czy jeszcze kiedyś skusimy się na pizzę z danego lokalu. Dobre restauracje dbają o to, by recepturę trzymać w tajemnicy.
Historia tego dania sięga neolitu. Chlebowy placek spożywano nie tylko na terenie obecnych Włoch, ale też w Indiach, czy w Germanii. Przez setki lat pizzę uznawano za danie chłopskie. Zmiana nastąpiła w 1889 roku dzięki królowej Włoch - Małgorzacie. Tak polubiła pizzę, że zatrudniła na swym dworze kucharza, który miał tę potrawę przygotowywać dla gości. Jak łatwo się domyślić, pizza Margherita została tak nazwana właśnie na cześć Małgorzaty.
Pizzę umieszczono w księdze rekordów Guinessa. Największa dotąd wykonana miała średnicę blisko 38 metrów. Do jej wykonania użyto 500 kg mąki, 900 kg sosu pomidorowego i 800 kg sera.
