Skwer na Starym Mieście może w końcu doczekać się rewitalizacji

Była zapowiadana już 5 lat temu.

Chodzi o obszar dawnej osady świętego Gotarda. Już w 2020 roku pisaliśmy na epoznan.pl, że nowy wygląd może zyskać skwer przy skrzyżowaniu ulic Garbary i Małe Garbary. Informowano, że na skwerze ma się pojawić nowa zieleń, oświetlenie, elementy małej architektury, a teren po byłym klasztorze zostanie uporządkowany. Jest szansa, że w tej sprawie w końcu coś się wydarzy.

Zapytanie do prezydenta złożyła w tej sprawie radna Magdalena Antolczyk. - Z dostępnych informacji wynika, że Miasto planowało przekształcenie tego obszaru w ogólnodostępny skwer zieleni, z odpowiednio dobraną roślinnością, oświetleniem oraz elementami małej architektury. Wśród różnych pomysłów pojawiały się propozycje powołania forum św. Gotarda, integrującego wszystkie strony zainteresowane tym terenem; zadbania o "ślady pamięci" (np. tabliczki z nazwiskami ludzi, którzy niegdyś w tym miejscu żyli i pracowali), stylizacji sklepowych witryn oddających ducha dawnej epoki (np. okresu dwudziestolecia międzywojennego); organizacji różnego rodzaju imprez (np. koncertów, jarmarków, warsztatów) oraz kontynuacji Święta Ulicy Żydowskiej czy przywrócenie tradycyjnych nawierzchni kamiennych na ulicy Dominikańskiej i Żydowskiej. Wobec powyższego proszę o odpowiedź, na jakim etapie znajduje się obecnie projekt rewitalizacji skweru św. Gotarda - czytamy.

Odpowiedzi udzieliła zastępczyni prezydenta Natalia Weremczuk. - Miejski Konserwator Zabytków wydał pozwolenie na prace na skwerze u zbiegu ul. Garbary i ul. Stawnej, które obejmują m.in. konserwację i restaurację reliktów murów dawnego klasztoru dominikanów, nową aranżację wirydarza oraz całego skweru. Zadanie dotyczące rewaloryzacji skweru zostało podzielone na etapy i obecnie Zarząd Zieleni Miejskiej ogłosił przetarg na wybór wykonawcy pierwszego etapu. Zadanie w ramach tego etapu będzie obejmowało prace w obrębie dawnego wirydarza wraz z założeniem układu komunikacyjnego i nasadzeniem zieleni - tłumaczy.

Miasto w 2020 roku przypomniało historię osady. Oto ona:

Powstanie w XII wieku, na lewym brzegu Warty, osady wokół kościoła św. Gotarda łączy się ze szlakiem handlowym prowadzącym z Westfalii przez Hildesheim, Brandenburg, Kruszwicę, Włocławek na Ruś. Święty Gotard patronował znajdującym się w tych miejscowościach kościołom, położonym przeważnie przy miejscach dogodnych przepraw przez rzeki. W 1244 roku książęta Przemysł I i Bolesław Pobożny wybrali osadę św. Gotarda dla rozpoczęcia prac na rzecz lokacji miasta na lewym brzegu Warty, osadzając w tym miejscu Dominikanów. Ich klasztor powstał zapewne w miejscu kościoła św. Gotarda.
W 1253 nastąpiła lokacja lewobrzeżnego Poznania na prawie magdeburskim i dawna osada św. Gotarda wraz Dominikanami znalazł się wewnątrz murów. Świątynia dominikańska była więc pierwszym kościołem lokowanego miasta, a do czasu zbudowania fary także najważniejszym. To tutaj skupiało się życie duchowe mieszkańców miasta.
Na terenie dawnej osady św. Gotarda w ciągu stuleci żyło wiele pokoleń mieszkańców różnej narodowości. Oprócz Polaków byli tam również Żydzi, Niemcy i zapewne przedstawiciele także innych narodów. Ulice Dominikańska, Szewska i Żydowska to także miejsce dwóch religii - chrześcijańskiej i żydowskiej. Nie ma już wprawdzie na tym terenie mieszkańców żydowskich, którzy byli tutaj od kilkuset lat, ale zachowane są obiekty związane z tą społecznością. W jednym z nich, na narożniku ulicy Stawnej i Szewskiej, mieści się siedziba Poznańskiej Gminy Żydowskiej.
W znacznej mierze zachowała się na tym obszarze historyczna zabudowa, w tym ta najciekawsza powstała wkrótce po pożarze w 1803 roku. Ulice Dominikańska, Szewska i Żydowska pełniły w swojej historii funkcje mieszkaniowo-handlowo-usługowe. Ich charakter nie uległ istotnym zmianom.