Zbigniew Górny: Coś co mnie pasjonuje

Magnolia to miejsce, które w moim sercu tkwi od dawna. Pół wieku temu grał tu mój ojciec. Bardzo żałowałem, że przez te lata nic się tam nie działo. A kiedyś właśnie tam najpiękniej można było spędzić wolny czas przy muzyce. Odbywały się koncerty i dancingi na wysokim poziomie. Nawiązuję do tego, ale z trochę inną propozycją. Chodzi mi o wypromowanie ludzi młodych, a przy okazji również tych artystów, którzy się stąd wywodzą albo tu mieszkają i znaczą coś na estradach, ale czasami z trudem przebijają się przez polski skomercjalizowany rynek muzyczny. Myślę tutaj przede wszystkim o Krzysztofie Antkowiaku, który zainaugurował ten cykl 3 maja, Piotrze Schulzu, który pojawił się 24 maja, Justynie Szafran, którą będzie można usłyszeć 21 czerwca czy Halinie Frąckowiak. Chcę to powiązać z grupą młodych ludzi wchodzących w życie artystyczne, dać im szansę wylansowania własnych propozycji przy tych nazwiskach. Na początku pojawił się jazzowy zespół dziewczęcy Nail Quartet, a tego samego dnia co Piotra Schulza będzie można usłyszeć młodą wokalistkę Anię Polowczyk. Razem z Lidią Kopanią pojawi się natomiast grupa Sonic Lake. Tak wygląda idea mojego przedsięwzięcia. Nie ma ona żadnego podtekstu komercyjnego ani z mojej strony, ani ze strony wykonawców. Robię to całkowicie za darmo. Pasjonuję się taką działalnością. Dostaję lokal za darmo, a cała otoczka też jest firmowana przez Villa Magnolia. Oni zapewniają stronę techniczną, a ja programową.

Czy spotkania zawsze odbywać się będą co dwa tygodnie?

Staram się, aby latem przynajmniej co dwa tygodnie. Tak, aby w co drugą niedzielę można było się tutaj spotkać z jakąś ciekawą ofertą. Zimą natomiast będę się starał raz w miesiącu w tych pięknych, stylowych wnętrzach prezentować kolejne propozycje. Wszystko zależy od tego, na ile starczy artystów, pomysłów, pieniędzy i sił.

Co pozostanie z tych koncertów?

Jeśli młodzi ludzie chcieliby wystąpić w Villi Magnolia, gdzie mogą się zgłosić?

Co poza tym u Zbigniewa Górnego?

Gram, koncertuję, choć może nie tak często jak dawniej, ale mam ustaloną już publiczność w filharmoniach w całej Polsce. Przygotowuję m.in. dwa projekty dla Świnoujścia i Bielska-Białej. Będą to duże koncerty z udziałem znanych wykonawców. Czekam też, aż wyjaśni się sytuacja w Telewizji Polskiej i będzie liczyło się nie to kto, ale jak. A wtedy myślę, że nie będę musiał czekać na nowe talenty, ale z moimi uznanymi gwiazdami zaistnieję tam znowu.

Brakuje w tym wszystkim dużego projektu w Pana rodzinnym Poznaniu...

Chciałbym zaprezentować tu oratorium mojego przyjaciela Zbigniewa Wodeckiego. Miało ono swą premierę wiosną tego roku w Niepołomicach. To rzecz z orkiestrą, chórem i solistami, a przede wszystkim z piękną muzyką i tekstami Leszka Aleksandra Moczulskiego. Zamierzam zaproponować je miastu. Być może wiosną przyszłego roku Poznań będzie na nie stać i wtedy je zaprezentuję. Mam też projekt związany ze św. Franciszkiem z Asyżu. Czekam na sygnał ze strony miasta. Na razie prawda jest taka, że lansuje ono swoich.