„Merylin Mongoł” Nikołaj Kolada
„Mnie się zdaje, że na całym świecie nie ma nic oprócz tego zasranego Szypiłowska.. a tam za miastem jest tylko las, las, bez końca las.. więcej nie ma nic. Tylko my jesteśmy – i to wszystko!” Jesteśmy w prowincjonalnym miasteczku, w świecie opasanym i opisanym czarnym humorem i nadzieją na lepsze jutro. Mieszkańcy „czterech ścian” marzący o szczęśliwym życiu w wielkim mieście tkwią w obliczu realnej katastrofy, wewnętrznej apokalipsy. Gorzki, rosyjski obraz z lat 90tych mocno i aktualnie dotykający naszych czasów. Szczególnie gdy próbie poddawana jest ludzka wrażliwość.” Ten tekst jest doskonale znany. Nikołaj Kolada uznawany za jednego z najwybitniejszych dramaturgów rosyjskich, wystawiany był na wielu scenach. Doskonale znana jest też opowieść o samozagładzie, beznadziei i tym podłym Szypiłowsku, który stał się sceną dla błędnego koła i sytuacji ciągle wbijającej w dół i depresję. Co nowego można powiedzieć w Marylin? Bardzo wiele, wystarczy stworzyć doskonale minimalistyczny, zagrany, ustawiony z precyzją szwajcarskiego zegara spektakl, gdzie każdy gest, każda scena, elektryzuje i łapie za gardło. Ten spektakl jest piękny, mimo że nie jest ładny. Ten spektakl wzrusza, mimo że smutny, ten spektakl wbija w fotel i nie pozwala się ruszać, mimo, że jest o chęci ucieczki, wyrwania się w końcu z tej podłej rosyjskiej prowincji. To opowieść dająca nadzieję, mimo że w Merylin Mongoł nadziei już brak.
Reżyseria i opracowanie muzyczne – Piotr Dąbrowski
Scenografia i kostiumy – Łukasz Mleczak
Ruch sceniczny – Chris Trybuś
Obsada – Anna Elizabeth Bloem, Paulina Wójcik, Paulina Zwierz, Maksymilian Cichy, Hubert Caban.
Plakat – Joanna Michalczuk
