Kod w jakim nadaje swoje komunikaty Patrycja Sikora – autorka nominowana za poetycki debiut „Instrukcja dla ludzi nie stąd” do Paszportu "Polityki" – jest frapujący. Jego model przypomina każdorazowo operację logistycznej integracji wielu małych wysepek archipelagu, o którym wiemy, że jest niczym innym jak podwodnym pasmem górskim, którego to szczyty nie sięgają akurat chmur, a tafli oceanu. To ciemny i zimny ocean. Musimy domyślać się czerwonych i czarnych szlaków na mapie pasma, którymi wcześniej kroczyła poezja i przeskakiwać szybkimi susami z wyspy na wyspę, których flora i fauna potrafi znacząco różnić się między sobą; na wszystkich jednak panuje reżim Kapitału i Śmierci. Być może zwiedzanie ich naraz w weekend – w jeden wiersz, w chwilę – jest dla wielu pomysłem nierozważnym, ale dla innych staje się praktyczną strategią językowego poznania, opłynięcia wysp i głębin, przetrwania. Wiersz to lot rozpoznawczy. Na pytania: "Kondensacja, czy szeroki opis? Utopia, czy praca u podstaw języka?" Patrycja Sikora odpowiada więc: "Tak".
Muzyka: Szczepan Kopyt
Realizacja dźwięku: Jakub Staśkowiak
Realizacja świateł: Piotr Najrzał
